dag 26 – vrijdag 27 mei, Antignano (10:43) – San Vincenzo (18:25),
via: Castiglioncello, Rosignano Solvay, Vada, Cecina Mare, Cecina,
La California, Stazione Bolgheri, San Guido, Donoratico,
63 km, 19º- 22º, overwegend zonnig, zuidwestenwind kracht 2-3
moeizame dag
Even voor elven verlieten we hotel Rex. Aan alles kon je zien dat het zomerseizoen in aantocht was.
Op elk bord staat nu Rome aangegeven.
Toch nog wat hellinkjes en ook een stuk éénbaans wat om en om werd bereden.
Kortom toch weer inspannen en opletten. In Castiglioncella dronken we buiten op een terrasje koffie.
In het aansluitende Rossignano Solvay, na Tavaux in de Jura de tweede plaats met een Solvay vestiging waar we langs reden, was de SP39 afgesloten en via een omleiding kwamen we een half uur later dan gedacht in Vada aan. Daar aten we aan zee wat brood.
Daarna door naar Cecina Mare.
1956: tante Lien (ja ja, de naam Marlien is daarvan afgeleid), de jongste zuster van mijn vader, trouwde met Niels Douwes-Dekker (ja inderdaad familie van Eduard). Niets bijzonders zou je zeggen maar ze was zijn secretaresse en hij was toen de relatie begon nog getrouwd. Mijn zwaar gereformeerde grootouders waren aanvankelijk ‘not amused’. Nog in de jaren vijftig gingen Oom Niels en tante Lien met de oudste zuster van mijn vader, tante Netty en haar man Co Baggelaar met z’n vieren op vakantie met de auto naar Italie. Dit was tante Netty en oom Co zo goed bevallen dat ze in de jaren zestig een aantal jaren met hun hele gezin van 7 kinderen naar Italie reden om vakantie te vieren. Ze hadden een grote amerikaanse slee waar tante Netty met de 2 kleinsten op de bank voorin zat en de vijf oudste kinderen zaten achterin. Een hele reis, zonder veel snelwegen. De plaats waar ze vakantie vierden: Cecina Mare!
In Cecina Mare rustten we even bij een bankje aan zee. In het 2 km landinwaarts gelegen Cecina scoorden we weer een stempel.
1989: Voor het eerst met onze twee dochters op vakantie naar Italië. Op een zondag reden we Toscane binnen. Een camping aan zee in Doneratico, 10 km ten zuiden van Cecina was te overvol. In arre moede reden we terug naar een camping landinwaarts die we langs de Aurelia hadden gezien: Le Capanne. Ze hadden nog één plek, maar mooi en ruim. Rond ons gonsde het van de gezelligheid. Later bleek dat het 15 augustus was, voor katholieken een begrip: Maria Hemelvaart (Assunzione). Schuin tegenover ons stond een Italiaans gezin: Gino en Renate en hun 2 kinderen. Gino sprak redelijk Frans en zo raakten we aan de praat. Ze waren helemaal idolaat van onze jongste dochter (net 1 jaar) Jeranne met haar blonde haar. Ze noemden haar: Jeranne de le Capanne. Soms sliep ze ‘s middags in hun caravan en konden wij met Marlien wat anders doen. Het contact met hen was de rechtstreekse aanleiding voor Martha om Italiaans te gaan studeren.
De camping Le Capanne was onherstelbaar verbeterd.
We reden 2 km verder en stopten bij de ‘Vialle di Cipressi’ naar Bolgheri. Deze laan is ongeveer 5 km lang en wordt aan beide zijden geflankeerd door cipressen. Een wonderschoon gezicht!
Dit laantje is wereldberoemd in Italië vanwege een gedicht van Giosuè Carducci, één van de bekendste Italiaanse dichters. Hij kreeg in 1906 de Nobelprijs voor literatuur. Het nabijgelegen plaatsje Castagneto was zo trots hierop dat het nu Castagneto Carducci heet.
Hierna nog een km of 16 naar San Vincenzo. Soms zijn er van die dagen die niet lekker lopen. Te vroeg al zwaar klimmen, opstopping, omleiding, slechte weg, harde wind tegen. Vandaag was er zo één.
Het hotel was wel aan zee en via de vloedlijn liepen we naar een restaurant.
Buiten gezeten hebben we lekker gegeten.
